Claude Monet

Claude Monet

Istnieje wiele zachowanych portretów Moneta, autoportrety, wizerunki pędzla jego przyjaciół min Moneta i Renoire’a fotografie ?Nadara i Cariata. Dzięki tym malarzom, znamy rysy jego twarzy na różnych etapach życia.czerwone_lodzie1_monet_r

Claude Monet, Czerwone Łodzie, kopia obrazu, 60x70cm

Do naszych czasów przetrwało również wiele opisów wyglądu Moneta, szczególnie z lat, kiedy był już uznanym malarzem, obiektem zainteresowania dziennikarzy i koneserów sztuki, krytyków.

W roku 1919, wiódł pustelnicze życie w Giverny, niedaleko Vernon-sur-Seine. Portrety i opisy, przedstawiają nam człowieka zmiennego i niezrównoważonego.  Ciągłe niezadowolenie z siebie, zmiany nastroju, przesadzona drobiazgowość, troski podeszłego wieku, zestawione były z krańcową indywidualnością.

The Parc Monceau, Paris 1

Claude Monet II Park Monceau 50x70cm, kopia Emi

Szlak twórczości Moneta był podobny do ścieżek artystycznych innych malarzy tego pokolenia, a jednocześnie jego rozwój jako malarza miał indywidualne cechy.

Za czasie młodości Moneta, Troyon, udzielał mu wskazówek: należy robić kopie w Luwrze, malować portrety, postacie, a także wstąpić do pracowni malarskiej jakiegoś znanego artysty.

Artysta_z_rodziną_w_ogrodzie1_w

Claude Monet, Artysta z rodzina w ogrodzie, 50x70cm, kopia obrazu, Emi

Monet szybko więc rozpoznał ludzi, którzy mogą mu pomóc w jego artystycznej karierze. Byli to pejzażyści, barbizończycy (malarze z Barbizon),  którzy uczynili zainteresowanie z wiejskiego krajobrazu  Francji – malarstwo pejzażowe, jak Coubert, Millet.

Zaszufladkowano do kategorii malarstwo | Otagowano , , , , , , , | Dodaj komentarz

Edward Hopper

Edward Hopper (1882-1967), malarz realista amerykański XX wieku, malował zwykłe życie i otoczenie.

Jako młody człowiek , wyjechał  do Paryża jesienią 1906, do szkoły artystycznej i pozostał tam aż do następnego lata.  Następnie odwiedził Londyn i  całą Europę, odwiedzając  Haarlem, Amsterdam, Berlin i Brukselę.  Powrót do Ameryki, pracuje jako ilustrator w New York.  Udał się do Gloucester, Massachusetts, w 1912 r.; do Ogunquit, Maine, w 1914, a 1915, a do Monhegan Island, dwanaście mil od wybrzeża Maine, każdego lata 1916/19.

 Rok 1923, zmienił kierunek  malarstwa Hoppera.  Poznał wtedy Josephine Nivison, którzy, podobnie jak on, studiował u Robert Henri w New School York Sztuka.  Nivison już wystawiał swoje akwarele w Nowym Jorku, namówił Hoppera, doceniając jego zdolności, aby spróbował pracy w akwareli, które potem razem wykonywali. Pokazał swoje akwarele w wystawie grupowej w Brooklyn Museum.  Wystawa ta spowodowała zakup mansardowy dla muzeum i przyniosła mu rozgłos.

 Hopper malował swoje akwarele patrząc bezpośrednio na modeli, oraz sceny plenerowe. Statki, morza, latarnia morska, kościół, ulice, domy i drzewa.  Pracując w akwareli jako ilustrator, zajmował się medium z ufnością.  Szkicował ołówkiem, improwizował, interesowała go tekstura. Wynikiem jest spontaniczność, która nie występuje w jego obrazach olejnych. Szczególnie godny uwagi jest kontrast, gra światła i cienia, oraz wyrazista, ciemna kolorystyka. Obrazy olejne, Hopper malował w oparciu o wcześniejsze kompozycje akwarelowe.

 W Paryżu, Hopper namalował wszystkie  oleje na miejscu, z zewnątrz, patrząc na ulice, budynki.  Oczywiście, podczas zimnych miesięcy, deszczowej zimy, jego praca była ograniczona.  W tym czasie brał się za rysowane w kawiarniach, nieustannie obserwując Francuzów .Po powrocie do Ameryki, Hopper zaczął już improwizować, malował  w studiu,  z pamięci, wyobraźni.

 Coraz częściej Hopper zaczyna robić ołówkiem lub węglem rysunki na miejscu, crobi notatki dotyczące obserwacji kolorów.  Rysunki te były zawsze w monochromatyczne, zazwyczaj czarno-białe,  czasami czerwona kredka.  Pod koniec 1930 roku, wszystkie jego płótna zostały namalowane w studiu, synteza.

 Jednym z najczęściej powtarzających się obrazów w twórczości Hoppera jest widok z wód: krajobrazy i morskie sceny, latarni, porty, rzeki, mosty, a nawet widok z jego domu letniskowego w Truro, Massachusetts, z widokiem na Cape Cod Bay.  Dorastając bardzo blisko rzeki Hudson w Nyack, Nowy Jork, Hopper zawsze uwagę na wodę, które mogą też symbolizować wolność i uciec z tej pustelniczej artysty.  Jako nastolatek, został zachęcony przez ojca do budowy łodzi, najwyraźniej by mógł wyjść na zewnątrz i być mniejszym introwertykiem.  Hopper później przyznał, że żegluga to jego pasja.  Wilere obrazów latarni morskich, budynków, odzwierciedla jego samego, jako gatunek architektury, która tak jak on-  stoi obok, oderwana od reszty świata.

 Architektoniczne obrazy Hoppera  generalnie pozbawione są postaci ludzkich aż do 1933 roku, jego wyobrażenia zostały opisane jako „samotny”. 

Edward Hopper, Nocni włóczędzy, 130x90cm, kopia, obraz olejny, autorka Emilia Czupryńska

nighthawks3_w2 nighthawks3_w nighthawks3_o 

Zaszufladkowano do kategorii malarstwo, obrazy moje, Pozostałe | Otagowano , , , | Dodaj komentarz

malowanie – materiały

 Malarstwo olejne jest moją ulubioną techniką malarską, w której wykorzystane są farby olejne i media. Można malować na płótnie, desce, odpowiedni usztywnionym, zagruntowanym  papierze, czy tekturze oraz innych nietypowych materiałach. Jednak płótno oraz deska są najbardziej rozpowszechnione ze względu na swoją trwałość.

Obecnie stosowane płótna są bawełniane, lniane lub lniano-bawełniane. Płótno lniane charakteryzuje się największą sztywnością oraz trwałością. Płótno przed przystąpieniem do malowania należy naciągnąć na blejtram (krosno malarskie) lub można je nakleić na deskę, a następnie przygotować tzw. grunt malarski, którym należy pokryć płótno. Najbardziej popularnym gruntem malarskim jest gesso. Choć można też przygotować zaprawę samemu wg metod tradycyjnych.

DSCN1865

podobrazie_malarskie_bawelniane_13x18_ak_art_zestaw_2_szt_dwupak_

W trakcie mojej nauki w liceum plastycznym, podobrazia naciągałam, gruntowałam, przygotowywałam sama. Teraz kupuję gotowe podobrazia u moich dwóch polskich producentów. Zrobią mi podobrazie na każdy wymiar, wzmocnione  drewnianymi  klinami. Podobrazia te maja najwyższą jakość, a na takiej mi zależy.

Farby na obraz nakładam pędzlami  a można szpachelkami, palcami, a nawet prosto z tuby. Moimi ulubionymi są pędzle stylonowe, drogie, ale trwałe i zachowują ułożenie włosia, mają dużą precyzyjność w malowaniu. Są to pędzle płaskie, z serii złoty soray, niemieckiej firmy Kolibri, z krótką rączką. Troszkę twardsze, do nakładania grubych warstw farby, są pędzle stylonowe firmy Rembrandt. Do wykańczania obrazów używam bardzo precyzyjnych pędzli, z długim włoskiem, o grubości od 00 do 3.

pedzle

Są specjalne techniki malowania warstwami, zasadą jest tłuste na chude, czyli nakładanie warstw farby olejnej laserunkowo. Weźmy bowiem pod uwagę, że obrazy, które namalowali: Rafael, Leonardo da Vinci, Rembrandt, Jan Vermeer van Delft, itd. możemy oglądać do dzisiaj. są też inne techniki malowania obrazów, na których farba nakładana była grubo, zrobione na przykład przez impresjonistów – takich twórców jak: Picasso (polecam Museum Picasso w Paryżu), Van Gogh. Gdy  chcemy, aby wizja malarska przetrwała trochę dłużej, to każda warstwa farby olejnej musi byc tłuściejsza od poprzedniej. Medium do rozcieńczania farb olejnych są:  olej lniany,  terpentyna, werniks, a ten ostatni jest też zabezpieczeniem obrazu, tzw. werniks końcowy. Werniks jest mieszaniną terpentyny, oleju lnianego, czasem damary (werniks damarowy), odrobiną spirytusu, można dodać jeszcze różnych innych żywic. W werniksie jest więcej oleju niż terpentyny, zupełnie odwrotnie niż w fiksatywie.

kol8508_10 c_350x350_10939509

Farby olejne artystyczne są farbami, w których spoiwem jest olej, najczęściej lniany. Utarty pigment jest rozpuszczony, zawarty w oleju. Największym prekursorem, a właściwie twórcą farb olejnych był Jan van Eyck. Większość z nas obejrzało film ‚Dziewczyna z perłą’, tam Jan Vermeer van Delft robi sam farby olejne. Nie próbujcie go naśladować, gdyż metoda opisana w filmie jest fikcją filmową. Farby owszem uciera się, ale już razem z olejem w celu stworzenia konsystencji pasty. Ucierać trzeba tak długo, aż nie będzie drobinek pigmentu, które podczas malowania cienkimi warstwami jawią się jako zagubione ziarenka piasku. Lepiej kupić nowoczesne, gotowe farby olejne. Robienie samemu farb jest zajęciem żmudnym, nie polecam. Jednak każdy malarz powinien chociaż raz tego spróbować, a następnie namalować nimi cały obraz bardzo cienkimi warstwami. Być może dlatego malowali wtedy laserunkowo, inaczej się nie da. Tiziano tworzył aż 36 warstw na płótnie. Efekt jest jednakowoż oszałamiający.

Napiszę nieco o pigmentach ,w większości są trujące. Biel cynkowa wywołuje ślepotę, poza tym cynk odkłada się w kościach. Zbadano kości Rembrandta i znaleziono w nich śmiertelną ilość cynku. Podobnie jest z pigmentami, zawierającymi ołów, a także kobalt. Ostrożnie należy postępować również z farbami zawierającymi związki kadmu, a również z cyjanowodorami.

Polecam odwiedzić sklepy artystyczne, sklepy dla plastyków lub sklepy dla artystów.  Wybór farb i mediów, oraz ram i podobrazi jest przeogromny.

Światowym liderem produkcji farb olejnych jest obecnie firma Talens. Produkują oni większość ekwipunku artystycznego, jak  pędzle, podobrazia, farby olejne, akryle, akwarele, tempery, werniksy, i inne. Farby olejne można podzielić na kilka gatunków. Osobiście, lubię duże tuby farb z rodziny Amsterdam, ponieważ są kryjące, doskonałe do nakładania grubych warstw tak, jak lubię.

Inna poważna firmą, jest włoski producent MAIMERI, produkują oni ciekawe farby olejne z wyczuciem italiańskiej techniki malowania. Ich pigmenty są delikatniejsze, raczej do malowania warstwowego, laserunkowego.

Sztaluga bardzo przydaje się podczas malowania. Do pracy lepiej mieć tzw. sztalugę studyjną. Całkowicie odradzam sztalugi na trzech nogach. One wyglądają ładnie jedynie w galerii, gdy chcemy zaprezentować obraz. Do prawdziwej pracy trójnoga sztaluga się nie nadaje. Przez kilka lat malowałam na płasko, na stole, bez sztalugi, ale teraz powoli, wracam do pionu 🙂

Zaszufladkowano do kategorii malarstwo, obrazy moje, Pozostałe | Otagowano , , , , , , | Dodaj komentarz

Moje malarstwo filozoficznie :-)

W moich artystycznych poszukiwaniach, zdecydowałam się podążyć, ku najbardziej efemerycznym przestrzeniom estetycznym. W rzeczy samej, obiekty moich realizacji istnieją nigdzie indziej, lecz w inteligibilnej przestrzeni mojego własnego umysłu.

abstrakcje nowe5 paleta4

Umysł – ów pozostający w permanentnym ruchu strumień – wydaje się mienić nieskończonością możliwych manifestacji. Zaglądając w głąb siebie , w chwilach zachwytu, w synestetycznych aktach mojego wewnętrznego zmysłu. Zdarza mi się na chwilę zatrzymać ten ruch. Te zatrzymane w przebłysku samoprzejawienia – pragnienia, marzenia – kryją w sobie piękno immanentnej struktury.

Zaszufladkowano do kategorii Pozostałe | Otagowano , , , , , , , , , , , , | Dodaj komentarz